او از شاگردان مشهور صدرالدین محمد دشتکی است. نام کاملش《شمس الدین محمد ابن محمد خفری》 آمده. وی بیشتر عمر خود را در شیراز و کاشان گذرانیده  و در این شهر اخیر متقلد کارهای دینی  بوده است‌. خفری چند کتاب و رساله در حکمت دارد  مثل اثبات واجب، تحقیق الهیولی، سواد العین که حاشیه‌ای است بر شرح میرک بخاری...، رساله حل مالا ینحل... شرح تجدید الکلام و حاشیه بر الهیات شرح تجرید.(صص ۱۲۷ و ۱۲۸، تاریخ ادبیات ایران ج ۴، تالیف ذبیح الله صفا، تلخیص محمد ترابی)